underwater sculpture

 Jak to zwykle bywa w moim prześwietnym życiu odnalazłam coś i niemal zapiszczałam z radochy. Przedstawiam coś co wydaje mi się bardzo ciekawą, a za razem prostą sprawą. Rzeźba podwodna, służąca również jako przestrzeń dla świata zwierząt. Rzeźba, która zmienia się pod wpływem czasu oraz świata podwodnej flory i fauny.
Prezentowany projekt jest chyba najbardziej obszernym projektem artysty, ale nie jedynym. Poniżej zamieszczam nieco więcej o samym artyście Jasonie deCaires Taylor oraz jego projekcie MUSA Museo Subacuático de Arte.
Po więcej odsyłam do oficjalnej strony artysty: http://www.underwatersculpture.com/index.asp

MUSA Museo Subacuático de Arte

In 2009 a monumental underwater museum called MUSA (Museo Subacuático de Arte) was formed in the waters surrounding Cancun, Isla Mujeres and Punta Nizuc. The project founded by Jaime Gonzalez Cano of The National Marine Park, Roberto Diaz of The Cancun Nautical Association and Jason deCaires Taylor consists of over 403 permanent life-size sculptures and is one of the largest and most ambitious underwater artificial art attractions in the world.

The Museum aiming to demonstrate the interaction between art and environmental science forms a complex reef structure for marine life to colonise and inhabit. Each of the sculptures is made from specialized materials used to promote coral life, with the total installations occupying an area of over 420sq metres of barren sea bed and weighing over 180 tons. The Cancun Marine Park is one of the most visited stretches of water in the world with over 750,000 visitors each year, placing immense pressure on its resources. The location of the sculptures promotes the recovery of the natural reefs at it relieves pressure on them by drawing visitors away.

To date the underwater museum comprises of 4 installations; La Jardinera de la Esperanza, Coleccionista de los Sueños, Hombre en Llamas and The Silent Evolution all created by Jason deCaires Taylor. The Silent Evolution, his most ambitious work to date, is a collection of over 400 life-size figurative works, forming a vast gathering of people aiming to define a new era of living in a symbiotic relationship with nature. For more information see The Silent Evolution (pdf).

The third stage of the museum commencing in 2011 will involve commissioning local and international artists to contribute further sculptural installations and host special underwater cultural events celebrating the Arts and Science.

 The National Marine Park of Isla Mujeres, Punta Cancun and Punta Nizuc is located in the northern part of the Mexican state of Quintana Roo. The island of Cancun is in the shape of a “7” and is bordered to the north by the Bahia de Mujeres; to the east by the Caribbean Sea; and to the west by the Nichupte Lagoon. Cancun is Mexico’s largest tourist destination and boasts 146 hotels with a total of 28,808 rooms. The sculptures are located within the boundaries of The National Marine Park on sandy areas of substrate close to Isla Mujeres, Punta Cancun and Punta Nizuc.

Jason deCaires Taylor is a man of many identities whose work resonates with the influences of his eclectic life. Growing up in Europe and Asia with his English father and Guyanese mother nurtured his passion for exploration and discovery. Much of his childhood was spent on the coral reefs of Malaysia where he developed a profound love of the sea and a fascination with the natural world. This would later lead him to spend several years working as a scuba diving instructor in various parts of the globe, developing a strong interest in conservation, underwater naturalism and photography. His bond with the sea remains a constant throughout Taylor's life though other key influences are found far from the oceans. During his teenage years, work as a graffiti artist fired his interest in the relationship between art and the environment, fostering an ambition to produce art in public spaces and directing the focus of his formal art training. He graduated in 1998 from the London Institute of Arts, with a B.A. Honours in Sculpture and Ceramics. Later, experience in Canterbury Cathedral taught him traditional stone carving techniques whilst five years working in set design and concert installations exposed him to cranes, lifting, logistics and completing projects on a grand scale.

With this range of experiences he was equipping himself with the skills required to execute the ambitious underwater projects that have made his name. Carving cement instead of stone and supervising cranes while in full scuba gear to create artificial reefs submerged below the surface of the Caribbean Sea, the various strands of his diverse life resolve themselves convincingly in the development of his underwater sculptures. These ambitious, public works have a practical, functional aspect, facilitating positive interactions between people and fragile underwater habitats.

Jason deCaires Taylor has gained significant interest and recognition for his unique work, with articles in over 1000 publications around the world, including National Geographic, Vogue, USA Today, Daily Telegraph and The Guardian. His sculptures have aired on television features and documentaries with CNN, Discovery Channel, BBC, Metropolis Art Lounge and Thalassa. His international reputation was established in May 2006, when he created the world's first underwater sculpture park in Grenada, West Indies, leading to both private and public commissions. Taylor is currently founder and Artistic Director of the Museo Subacuático de Arte (MUSA) in Cancun, Mexico.

kolor i ... to co można robić z ciałem....cz.2

 Dużo czasu upłynęło odkąd pierwszy raz wspomniałam o Cirque du Soleil, związane to było z oczekiwaniem na pewien materiał wideo, który sprawił, że występ tej grupy zachwycił mnie i zapadł  w pamięci. Niestety nie udało mi się zdobyć tego materiału. Jednak zdecydowałam się przedstawić tą grupę w oparciu o materiały z ich oficjalnej strony oraz inne odnalezione w sieci. Od siebie dodam, że właściwie to nie tyle grupa co cała korporacja z siedziba w Kanadzie. 

Grupa skupia artystów cyrkowych, gimnastyków, ale również szkoli potencjalne przyszłe gwiazdy, posiada zaplecze specjalistów z dziedzin pokrewnych od projektantów kostiumów aż po choreografów.

Pod szyldem Cirque du Soleil zostały również urządzone wnętrza (co przedstawione zostało w dalszej części), wnętrza te inspirowane były na konkretnych spektaklach grupy, a zaprojektowane bezpośrednio przez projektantów pracujących w tej korporacji.

Zapraszam do zapoznania się z garścią informacji poniżej oraz do odwiedzenia oficjalnej strony grupy gdzie znajdziecie dużo więcej szczegółów np. o poszczególnych spektaklach.

http://www.cirquedusoleil.com/en/welcome.aspx?change-country-language=true 

 HISTORY

A marvelous idea began to take shape in the early 1980’s in Baie-Saint-Paul, a charming village nestled on the north shore of the St-Lawrence River, east of Quebec City. Les Échassiers de Baie-Saint-Paul (‘The Stiltwalkers of Baie-Saint-Paul’), a theatre troupe founded by Gilles Ste-Croix, walked on stilts, juggled, danced, breathed fire and played music. These young entertainers, among whom was Cirque du Soleil-founder Guy Laliberté, constantly impressed and intrigued Baie-Saint-Paul’s residents.

In 1984, during Quebec’s 450th anniversary celebrations of Jacques Cartier’s discovery of Canada, the province sought an event which would bring the festivities to all Quebecers. Guy Laliberté convinced organisers the answer was a provincial tour of Cirque du Soleil performers and it hasn’t stopped since!

From then on, Cirque du Soleil tale is that of a remarkable bond between artists and spectators from around the world. And it is the latter who feed the sacred fire of Cirque du Soleil.

Cirque du Soleil is a Quebec based company recognized the world over for high-quality, artistic entertainment. Since its dawn in 1984, Cirque du Soleil has constantly sought to evoke the imagination, invoke the senses and provoke the emotions of people around the world.

In 1984, 73 people worked for Cirque du Soleil. Today, the business has  5,000 employees worldwide, including more than 1,300 artists.
At the Montreal International Headquarters alone, there are close to 2,000 employees.
More than 100 types of occupations can be found at Cirque.
The company’s employees and artists represent more than 50 nationalities and speak 25 different languages.
More than 100 million spectators have seen a Cirque du Soleil show since 1984.
Close to 15 million people will see a Cirque du Soleil show in 2011.
Cirque du Soleil hasn’t received any grants from the public or private sectors since 1992.

Ever since Cirque du Soleil had the resources to pursue its dreams and perform around the world, it chose to become involved in communities, particularly troubled youths. Concerned with the future, Cirque du Soleil turned its attention and resources to global issues, such as the fight against poverty. Working together with valued partners, Cirque du Soleil is making a difference in nearly 80 communities, in over 20 countries on five continents.

Cirque du Soleil wants above all to take its place in society as a good citizen, with all the duties and responsibilities that go with citizenship. Beyond philanthropic gestures, good citizenship consists of an attitude of social responsibility at the very heart of all our business strategies and management.

Cirque du Soleil's citizenship principles are founded on the conviction that the arts, business and social initiatives can, together, contribute to making a better world.

CREATIVE CENTRE

http://www.cirquedusoleil.com/en/home.aspx#/en/home/multimedias/details/videos/628059795C3D433BAB1E0FE071F5F34F.aspx

More than office spaces, this wing of the International Headquarters (located in Montreal), includes three acrobatic training rooms, a dance studio, a studio-theater and weight-training facilities. After being recruited by our Casting department, all artists who join Cirque du Soleil for a new creation are required to come here for preparatory training before joining a show’s cast. Training can last anywhere from a few weeks to a few months.

In addition to encompassing our corporate departments, the International Headquarters also houses all core activities of our creative process:

artists, show creators and producers in the Artist Studios

all kind of craftmanship specialists, from shoe-makers to carpenters in the workshops

To support worlwide activities, a few local offices also provide direct support to our employees on-site.

LOUNGES

 Inspired by the spirit of The Beatles and created by Cirque du Soleil, The Beatles REVOLUTION Lounge offers an extended experience before and after the show The Beatles LOVE at the Mirage.

Revolutionary in design and atmosphere, this ultra-lounge features cutting edge, interactive experiences to create a psychedelic sensory environment and a contemporary interpretation of The Beatles era. Each night is an evolutionary journey, where both the music and interior transform, resulting in an eclectic nightlife adventure at The Mirage.

Located right across from the Viva ELVIS theater lobby at ARIA Resort & Casino in Las Vegas, Gold Lounge is a sleek ultra-lounge designed by Cirque du Soleil and characterized by its glamorous feel. A great alternative to the pulsating vibe of a dazzling nightclub, Gold Lounge will allow guests to enjoy cocktails within an artistic and visually arresting scene.

The name “Gold Lounge” is inspired by the color that was dominant in Elvis’ house and in his life. Elvis was also the first artist of his genre to receive Gold records for his songs.

Inspired by Elvis Presley’s Graceland, the lounge’s modern decor consists of design patterns found within the Memphis mansion and black and gold color palettes that exude sophistication and a sense of refinement. Its long bar (which has the same shape as the bar located in Elvis’ house in Graceland) and strategically positioned clusters of seating are designed to stimulate conversation and promote social interaction amongst all visitors.

π*(15*15)+(31.5*31.5) = ∞

...> Od momentu kiedy winylowy krążek o średnicy 12 cali odtwarzany z prędkością obrotową 33 i 1/3 obrotów na minutę stał się głównym nośnikiem dźwięku duża ilość miejsca na opakowaniu płyty zaczęła skłaniać artystów do połączenia tego co na płycie z jakąś wizją plastyczną. Miała ona za zadanie na początku jedynie cieszyć oko, ale im dalej w las tym okładki coraz  bardziej stanowiły uwypuklenie ogólnej wizji artystycznej zespołu. Zrastały się z tematyką albumu i stawały się integralna częścią wydawnictw, czasami wręcz funkcjonując na równych prawach z muzyką tam zawartą <...

 Dużo mogłabym pisać tytułem wstępu wprowadzając do tematu. Myślę jednak, że nie będę się rozwodzić za dużo bo było by zbyt sentymentalnie. Zatem konkrety:

(π*π)*15+(31.5*31.5) =∞.... dlatego, że to powierzchnia płyty i okładki, a możliwości i zestawień jest bez liku

... sam temat bo ciekawy i rzadko poruszany

Hiżowe...bo od Hiża pochodzi inspiracja i opowieści przelane na słowo pisane

Hiżowi bo jemu składam podziękowania i oddaję nowy wątek :) 

by Hiżu 

W tym miejscu chciałbym się właśnie zająć w jaki sposób forma okładek odzwierciedla muzykę której opakowanie stanowią.

W 1975 roku Pink Floyd wydał swój kolejny album noszący wszystko mówiący tytuł „Wish you were here” , w tym roku jak łatwo policzyć mija równo trzydzieści sześć lat od tego wydarzenia i z powodu tej małej rocznicy
spróbujmy przyjrzeć się bliżej, nie tyle muzyce (choćby dlatego, że przyglądanie się muzyce jest
czynnością cokolwiek skomplikowaną), ile stronie graficznej tej płyty.
Po kolei i od początku, całe wydawnictwo traktuje o nieobecności i braku porozumienia, oraz odhumanizowaniu relacji międzyludzkich i tej tematyce jest podporządkowana warstwa wizualna.
 

Z początku (później z tego zrezygnowano o czym za chwile)płyta była sprzedawana w czarnym opakowaniu z naklejonym obrazkiem na którym widniał uścisk ręki na tle podzielonego na cztery części koła.
Już samo opakowanie właściwej okładki w czarną nieprzeźroczystą obwolutę oznaczało nieobecność, wszakże okładki nie ma jako że jest ukryta.
Po wtóre uścisk rąk widoczny na ilustracji nie jest uściskiem rąk ludzi, a raczej czegoś na kształt robotów, co z kolei odnosi się do wypranego z człowieczeństwa stosunku wielkich korporacji do jednostki, obecnego w warstwie tekstowej albumu (polecam rozwadze związany z tym animowany teledysk do „Welcome to the machine”). Każda z części koła będącego tłem dla uścisku odpowiada jednemu czterech żywiołów natury, co ma odniesienia w czterech fotografiach umieszczonych na obu stronach okładki i obu stronach wewnętrznej koperty.
Zdjęcie zdobiące przednią część okładki znowu przedstawia powitanie, tym razem dwóch żywych ludzi, problem w tym, że jeden z nich stoi w płomieniach.
Tutaj mała dygresja techniczna, otóż w późniejszych latach płyta była sprzedawana już normalnie opakowana, ale motyw „robocich” dłoni czasami, w różnej formie był na okładce obecny, na przykład tak jak na zdjęciach powyżej gdzie został przyklejony do folii chroniącej album, symbol ten nieco się różni od tego z pierwszej fotografii, brązowy okrąg zrobił się biały i pojawiły się na nim napisy dotyczące roku wydania, wytwórni oraz tytuły utworów.
Z innych ciekawostek można jeszcze dodać, że na wydanie kompaktowe trafiła inna wersja zdjęcia głównego, nota bene, przynajmniej według mnie, zdecydowanie gorsza.
Wracając do głównego zdjęcia, w tym miejscu obcość i nieobecność symbolizuje płonący człowiek (który jest również odniesieniem do pierwszego z czterech żywiołów), ponadto ogień jest symbolem bariery między ludźmi, całości zaś dopełnia miejsce w którym stoją, jest to mianowicie dziedziniec przed halami filmowymi Warner Bros, który, według słów pomysłodawcy i aranżera zdjęcia pana Storma Thorgersona, sam w sobie jest symbolem wyobcowania, jako miejsce, mogące być poprzez kręcone tam filmy, każdym, a tym samym nie będące żadnym. Proponuję zwrócić uwagę również na prawą górną część fotografii, otóż nadpalenie w winylowej wersji okładki jest
zrobione tak dobrze, że z początku trudno się zorientować czy jest tylko częścią okładki, czy też płycie naprawdę przytrafiło się coś złego.
Teraz dochodzimy do dosyć ciekawej części czyli do tylnej strony okładki, tutaj mamy do czynienia z jednej strony z oczywistym symbolem nieobecności, jakim jest twarz bez rysów, oraz niewidzialna reszta ciała, ale cała kompozycja ma również jeszcze kilka innych możliwych interpretacji, po pierwsze z uwagi na walizkę i sposób w jaki postać trzyma płytę kojarzy się ona z komiwojażerem a to znowu w połączeniu z brakiem twarzy wskazuje na anonimowość ludzi pracujących w wielkich firmach.
Dodatkowo jedna z nalepek na walizce zawiera logo firmy produkującej napoje z którą Floydzi (bez wiedzy Watersa) podpisali umowę w sprawie czegoś co w polskim języku ma, obrzydliwą wręcz, nazwę sponsoringu, Waters dowiedziawszy się o tym trochę się zdenerwował i zażądał zerwania umowy, co też nastąpiło. Ich znaczek obecny w takim kontekście dodatkowo podkreśla część przesłania dotyczącą nieliczenia się korporacji z człowiekiem i nastawieniem ich tylko na zysk.
Istotna jest tu również płyta będąca egzemplarzem „Wish you were here” właśnie, jej przezroczystość ma  świadczyć o trudnościach w dotarciu artysty do odbiorcy, muzyka ma być według tego konceptu przez większość ludzi odbierana bezrefleksyjnie, ma służyć w ich rozumieniu tylko chwilowej rozrywce, jest, mówiąc innymi słowy przeźroczysta dla nieuważnych słuchaczy, a w takim razie staje się tylko towarem dostarczanym za ciężkie pieniądze odbiorcom i przestaje mieć cokolwiek wspólnego ze sztuką.
Problem braku kontaktu z publicznością uzyskał zresztą swój pełny wyraz kilka lat później przy okazji „The Wall”.
Tło wskazuje naturalnie na kolejny z czterech żywiołów czyli ziemię.
Po wyciągnięciu koperty z okładki naszym oczom ukazuje się kolejne zdjęcie tym razem ukazujące czyjeś wyprężone nogi wystające z wody, co znowuż w oczywisty sposób odnosi się do myśli przewodniej albumu.
Jasnym jest także nawiązanie do wody jako kolejnego elementu z koła. Ostatnie ze zdjęć przedstawia szpalery drzew między którymi ktoś z pewnością niedawno przechodził, świadczy o tym unosząca się na wietrze czerwona chusta. Jest to kolejny symbol nieobecności tym razem związany z czwartą częścią koła a co za tym idzie czwartym żywiołem czyli powietrzem.Należy zauważyć, że każde ze zdjęć jest niejako dodatkowo związane z przypisanym mu aspektem, pierwsze, to z płonącym człowiekiem jest nadpalone, poniżej drugiego widać pęknięcie przez które wysypuje się piach, przy „wodnym” jest dziura i wylewająca się woda, ostatnie zaś jest wyraźnie poruszone przez wiatr.
Na koniec wypadałoby zwrócić uwagę na powód dla którego zostały w ogóle wprowadzone owe cztery części z których każda odpowiada jednemu z żywiołów. Otóż każde ze zdjęć główne przesłanie płyty na tle jednego z nich, ponieważ powietrze, woda, ziemia i ogień według starożytnych doktryn tworzą świat tak więc zespolenie tych czterech prac tworzy z jednej strony świat właśnie a z drugiej pokazuje, że w każdym elemencie tego świata człowiek jest tak samo zagubiony i samotny.
by Hiżu 

 

o różowym kubełku

wyznanie o różowym kubełku

co się stało i gdzie jesteś?
trochę jakbyś wyjechał,

ale na gapę,
bez biletu, bez planów,
tak nagle i nie spakowany

mówię, wołam i piszę,
ale nie słyszysz, nie widzisz,
nie wiesz bo ja też nie wiedziałam
aby Ci wcześniej powiedzieć

a teraz chcę Cie tylko odnaleźć
bo tęsknie

LAmPOBRAnie

Z cyklu filiżanka...dziś coś o lampie...istnieje duże prawdopodobieństwo, że inspirację wywołało zaniechanie posługiwania się filiżankami...o zgrozo obecnie płyny pochłaniane są w kubkach lub bardziej właściwym określeniem było by W KUBŁACH...gdyż filiżanki choć piękne to pojemnościowo nie spełniają obecnego zapotrzebowania ilościowego. heee czas twórczo - masochistyczno - przed dyplomowy trwa.... poniżej skutki uboczne....

lampobranie, repsev, 2011

lampobranie, repsev, 2011

lampobranie, repsev, 2011

Polskie tańce narodowe

Nawiązując do obchodzonego niedawno ŚWIĘTA NIEPODLEGŁOŚCI POLSKI  - 11 listopada, kilka słów i odrobina uwagi dla POLSKICH TAŃCÓW NARODOWYCH.

W sieci znajdziemy sporo informacji na ten temat. Nie widzę więc sensu się powtarzać odsyłam zatem to artykułu POLSKIE TAŃCE NARODOWE JAKO PRZEKAZ OBYCZAJÓW MINIONYCH EPOK

opracowanego przez Renate Gawlak-Spyre (http://free.art.pl/taniec/narod.htm).

Poniżej umieszczam fragment z tego artykułu oraz zamieszczam przykłady odnalezione w sieci.

Nazwa polskie tańce narodowe używana była dopiero od lat dwudziestych XIX wieku i miała nieco odmienne znaczenie niż obecnie.
Z wypowiedzi muzyków, kompozytorów, historyków obyczajów z tamtych czasów wynika, że nazwa polskie tańce narodowe najogólniej nazywano tańce polskie w odróżnieniu od tańców obcego pochodzenia. Do tańców pochodzenia polskiego - narodowego zaliczano wówczas oryginalne tańce wiejskie: krakowskie, wielkopolskie, góralskie, kujawskie itp. Tańce narodowe komponowane w okresie najświetniejszego dla nich rozwoju tj. do połowy XIX w. miały pośredni kontakt z muzyką wiejską. Bezpośrednią tradycję do której nawiązywały w XIX w. była nie ludowa a ta właśnie popularna muzyka taneczna.
Obecnie w definicji tańców narodowych podkreśla się przede wszystkim ich zwiazek z tańcami ludowymi zaznaczając ich odmienną funkcję (tańca towarzyskiego nie obrzędowego). Nie docenia się jednak roli jaką odgrywały w okresie zniewolenia państwa polskiego (teksty patriotyczne). Powszechnie przyjmuje się że narodowymi tańcami stały eis tylko te tańce pochodzenia regionalnego, które spopularyzowały się w pewnym okresie w całej Polsce i w różnych środowiskach tak dalece że straciwszy swój pierwotny ścisły związek z regionem i dawne znaczenie, stały się ogólnopolskimi tańcami towarzyskimi.
Obecnie uważa się, że tańce te reprezentują dominujące i charakterystyczne cechy muzyczne i ruchowe polskich tańców ludowych. Ich nazwy - polonez, krakowiak, mazur, kujawiak ( z wyjątkiem oberka ) nie są pochodzenia ludowego. Cechy muzyczne tych tańców daje się dość jednoznacznie określić jako typowe dla danego regionu.

P  O  L  O  N  E  Z

M  A  Z  U  R

K  R  A  K  O  W  I  A  K

O  B  E R  E  K

K  U  J  A  W  I  A  K

Montmartre

repsev, Montmartre, bazylika Sacre Coeur, Paryż, 2011

Montmartre, wzgórze na północ od centrum Paryża. Fragment ten jest zabudowany starymi kamienicami, ciągnącymi się wzdłuż krętych i ostro wznoszących się, brukowanych uliczek i wąskich przejść ze schodami, o wyraźnie odmiennym charakterze niż reszta miasta. Pod koniec XIX wieku Montmartre włączono do Paryża, co zapoczątkowało jego szybką urbanizację. Na szczycie wzgórza Montmartre zbudowano eklektyczną bazylikę Sacré Coeur, a poniżej pierwszy kościół żelbetowy St-Jean-de-Montmartre. W okolicy znajduje się jeden z ważniejszych paryskich cmentarzy - Cimetiere de Montmartre.

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

W połowie XIX wieku Montmartre stał się ulubionym miejscem artystycznej cyganerii. Z miejscem tym związane są m.in. takie osoby jak: Edgar Degas, Vincent van Gogh, Franciszek Liszt, Boris Vian, Henri Toulouse-Lautrec, Auguste Renoir, Suzanne Valadon. W kamiennicy Le Bateau-Lavoir mieszkała grupa artystów związanych z Pablo Picasso. Również Fryderyk Chopin związany jest z tym miejscem.

repsev, Moulin Rouge, Montm1artre, Paryż, 2011

W tej okolicy znajdowało się wiele znanych restauracji, lokali rozrywkowych, music-halli, teatrzyków i kabaretów. Niewątpliwie najsławniejszy z nich to Moulin Rouge. 

Tuż przed I wojną światową większość artystów przeniosła się na Montparnasse. Obecnie dzielnica ta jest oblegana przez turystów.

Będąc na miejscu odczuwa się "inność". Pomimo widocznej komercjalizacji można odnaleźć zapomniane zakątki. Trochę zapomniane, odrapane i przywołujące dawny klimat. Widok z wzgórza na cały Paryż jest oszałamiający i był idealnym ukoronowaniem  krótkiej wizyty w tym mieście :)

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011

repsev, Montmartre, Paryż, 2011